Aşkın ne olduğunda anlaşamayanlar dahi aşkın kısa ömürlü olduğunda anlaşırlar. İnsan ruhunun nasıl bir gereksiniminden doğar doğrusu bilmiyorum. Nasıl başladığı, ne zaman başladığı konusunda da bir fikrim yok.
Aşka inanan olmadım hiç; “deli saçması” dediğim de oldu, “bir tür hastalık” dediğim de. Bunları artık demiyorum, duygular üzerine keskin sözler söylemek, kestirip atmak doğru değil. Zaman, belki kamile eren yaş daha temkinli konuşmayı beraberinde getiriyor…
Okuduklarımdan, gözlemlediklerimden kısmen de olsa yaşadıklarımdan biliyorum ki; bizi varlığından haberdar ettiğinde artık iş işten çoktan geçmiştir. Aşkın öznesi dolar taşar yürekten. Her şey, her yer onu, onunla ilgili bir şeyler anımsatır. Uykular dikiş tutmaz olur, gidilirse onunla uykulara gidilir, onunla uykulardan kalkılır. Gün o olur, gece o. Zeytin ağacında yeşil, funda dalında çiçek o. Göklerde mavi, denizlerde tuz kadar çok olur bizde, çoğalır. Hem en çok, en iyi bildiğimizdir, hem hiç bilmediğimiz…
Bir insanın, bir inancın, bir davanın, bir yolun, bir çıkmazın hayatımızı bu kadar doldurduğuna şaşırdığımız, anlam vermediğimiz zamanlar olur. Saçma bulduğumuz, aklımızı yitirdiğimize inandığımız anlar… o saat, hiçbir rasyonel karşı çıkış işe yaramaz.
Aşk üzerine edilmiş en aklı başında söz, havada asılı kalır, en ciddi, en makul tanımlar kabul görmez. Herkes kendi tanımını yapar, biraz kendini anlatır.
Yapılan tahliller, ulaşılan tanımlar hep değişir. Duruma göre, güne göre, yaşadığımıza göre değişir kendini restore eder…
Aşk onlarca yıl sürse de kısa ömürlü olduğuna inanılır. Çünkü aşk zamanın dışında, zamansızdır. Günle, geceyle, yıllarla, aylarla ölçülmez, saatlere vurulmaz.
O bitmez sönümlenir. Zaman içinde giderek güç kaybeder, zayıflar… Bitmesi hep ayrılıklar sonrası sürece denk düşer…
Aşk biterken her şey bitmez. Biraz dostluk kalır, biraz sevgi, biriken anılar kalır… Çünkü biten bir aşkın gücü her şeyi bitirmeye yetmez. O başlarken dünyalar yıkar, dünyalar kurabilir, ama biterken gücünden güç kaybeder. O kendini kurtaramayan aşkın hiç bir şeyi bitirmeye gücü yetmez.
Her şey olan aşk, hiçbir şey olmaz. Hiçbir şey kalmıyorsa aşk bittiğinde, demek ki hiçbir şey yoktu…
Hasan KAYA
5 Temmuz 2014 Cumartesi
