
Yaralı
Yenilmiş çığlıklarımdan
sessiz sedasız rüzgarlar geçti
yaz bitti.
Ve şimdi
Hiçbir şey dememiş ellerim geceye
eylül şarkılarına susarken.
Dudağımda derin yara izi
durduk yere incinmiş bir söz oluyorum.
Öncesi Ağustos sıcağı,
Eylülden geçmiyor o uzak gökçe mavi
Bildik ev hali,
biraz hüzün, biraz yalnızlık,
HASAN KAYA'den Gönderi
HASAN KAYA’den Gönderi Anadolu Güncesi Geceye verdim Mızıkçı bir çocuğun Küs yalnızlığını. İğledim acıları eğirdim…
Hiç aldırmazdım
“Yaşadım bitti” dediğim yerde biterdi, çeker giderdim…
İki satır arası sıkışıp kalan acıtan yalnızlığım
Ve ben
Bak bir güne neler sığıyor
Karda yürüyen bir kadın
Ardında ayak izleri
Üşüyen deprem çadırları…