Şiirler

Söze oradan, sustuğum yerden başlamış, gitmekten söz ediyordum. Gece yarısı hazırlanmış

Bir akşamın yorgun sancısıyım İstanbul da Rüzgar olup saçlarına dokunuyorum ellerimde bir yangının izleri Dudağıma bıraktığın sözcükleri saklıyorum

Gidince üşüyorum Bütün vakitler bir birinin aynı Her şeyi ile bir taşra şehrine benziyorum Sessiz, biraz da yalnız ve gözden uzak

Yenilmiş çığlıklarımdan sessiz sedasız rüzgarlar geçti yaz bitti. Ve şimdi

Hiçbir şey dememiş ellerim geceye eylül şarkılarına susarken. Dudağımda derin yara izi durduk yere incinmiş bir söz oluyorum.

Öncesi Ağustos sıcağı, Eylülden geçmiyor o uzak gökçe mavi Bildik ev hali, biraz hüzün, biraz yalnızlık,

(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s); if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/tr_TR/all.js#xfbml=1"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs); }(document,...

https://youtu.be/REks4EGyFK4 Anadolu Güncesi Geceye verdim Mızıkçı bir çocuğun Küs yalnızlığını. İğledim acıları eğirdim Koca bir yumak Mart ayazı Eylül yağmuru Orta Doğu'nun hilali kaşın Sözün kırılgan suskusu Damaskos önünde vurulmuş Bağdat’ta yatar. Esmer teninde bir kölenin Şaklayan kırbaç...

Hiç aldırmazdım “Yaşadım bitti” dediğim yerde biterdi, çeker giderdim… İki satır arası sıkışıp kalan acıtan yalnızlığım Ve ben

Bak bir güne neler sığıyor Karda yürüyen bir kadın Ardında ayak izleri Üşüyen deprem çadırları…