Yatakta dönüp durmak yerine kalkıp tarasa indim. Dışarıda birden bire başlayan rüzgâr ağaçları adam akılı…

Körfezin suları mavisine mavi katıyor, İda dağı, yeşiliyle serinliğini taşıyor akşamın sessizliğine. Kafeler restoranlar, dışarı…

Bulgaristan dönüşü, sabah erkenden Kapıkule de inip Edirne Otogarına geçiyoruz. Sabah 07.00 kapalı, hiçbir yere…

“Hiç bilmediğimiz bir yaz başlayacak” dedi hafif gülümseyerek. Bildiğimiz yazlar oldu mu hiç diye düşünmeye…

Benim için öyle sıradan biri değildi ki. Nasıl derim “Öldü” diye. “Az sonra gelecek” der…

Böyle olacağı belliydi, çok bile dayandım. Ama artık pes ediyorum, çünkü yoruldum. Her konuda haklı…

Denize dönüp durdum, ellerim cebimde; denize, uzaklara bakarken mırıldanır gibi; “Hiçbir şeyi anlamak artık mümkün…

İnsanın önyargıları ile bir şeyler okuması,  dinlemesi, izlemesi çoğunlukla o önyargıları haklı çıkaran, besleyen öznel…