Diyarbakır’da ki; bombalı saldırı sonrası, beklediğin fotoğraflar görüntüler masana geldi.
Baktın mı hepsine…
Yerlerde kan içinde yardım bekleyen, sedyelerde taşınan genç, yaşlı, çocuk, anne, polis… hepsi yaralı hepsi kanlar içinde.
Gördün mü?
Ölenleri, bombaların aramızdan aldıklarını da gördün mü?
Torunun yaşında çocuklar, genç delikanlılar, kızlar, yaşlılar ölümle burun geldi, kimi kan revan içinde…
Onlardan bazıları, belki de artık yürüyemeyecek işini eskisi gibi rahat göremeyecek.
Hiç sanmıyorum, ama merakımdan sormadan da edemiyorum.
Birazcık olsun yüreğin sızlamadı mı?
Peki, o polisi kucaklayan, yarasına eliyle tampon yapan kendisi de yaralı o adamı, o insanlığı gördün mü?
Vurulmuş, acılar içinde sedyede zafer işareti yapan, sana seslenenleri gördün, gördün gördün, ne diyorlar duydun değil mi?
Kararlılar, artık ne istiyorsan o hiç olamayacak…
Ne garip değil mi?
Bu kadar acı, bu kadar öfke, sabır bir arada iç içe nasıl olur?
Şaşırdın değil mi?
Bak, senden hiç kimse korkmamış, korku ellerine, gözlerine değmeden geçip gitmiş meydandan.
Korkmadıklarını gördün… korktun mu?
Bence korkmalısın, çok korkmalısın…
O fotoğraflarda gördüğün ne biliyor musun?
Dilin varmıyor, söyleyemiyorsun.
Ben söyleyeyim senin yerine.
Senin bu ülkeye diyecek sözün kalmadı, istediğin gibi yönetemeyeceksin.
O çok korktuğun sona hızla geldin… bittin sen, bittin, gidiyorsun
Hasan KAYA
6 Haziran 2015 Cumartesi
