Denemeler

Duymasam da olur dediklerimiz…

0
Geçecektim, uzaktan gördü, kapının önüne çıkıp ellerini beline koyup beklemeye başladı. İyice yaklaştığımda gülümseyerek yana çekilerek, “Gelsene” dedi. Geçip gitmek artık imkansızdı. Tokalaşırken anlık durma...

Ağlamak ayıp değildir hiçbir dilde…

0
Gece hep buradan başlıyordu, sessizliğine çekilmeye. Şehirler susuyor, yollar tenha yalnızlığında kayboluyordu. Deniz burada petrol mavisinde susuyor, dağlar uzak ürküten bir karanlık oluyordu. Ben buradan...

Kaybolan şehir…

0
Birden başlayan rüzgâr kısa sürdü. Güz güneşini, bulup getirdiği kapkara bulutların ardına sakladı. Koca şehir, rengini kaybetmenin telaşını yaşarken, ince usul yağan ahmak ıslatan...

Gül dalında küpe kızıl yıldız

0
Uzun zamandır yaptığım şeyler hep aynı. Değişmemesi içinde inatla direniyorum. Birlikte yaptığımız ne varsa şimdi tek başıma yapıyorum. Hep aynı miskin alışkanlıkla kalkıp kahvaltımı...

İlk Aşkım

0
Baharın ilk günleriydi, derelerin gürül gürül kar suyu dolduğu, cemrenin toprağa düştüğü, doğanın yeşil gülümsediği günlerdeydik. Elimi kolumu sallayarak çıkıp geldiğimde beni bekliyordu, bense...

Ve gidiyorum…

0
Dünden beri yıldızını yitirmiş bir gece gibi sesiz suskun bakışlarım. Gözlerimi köşe bucak saklıyorum kendimden. Usulca kokusunu yitirip paslı bir kırmızıya dönüyor anılar. Çok sonra...

Kendime susuyorum…

0
Herkes kendine susuyor burada. Başkalarına anlatıp, kendilerine dönüp susuyorlar. Korkunç bir sessizlik, derin bir karanlık oluyor her yer… Anlamını çözemeden bende öğreniyorum kendime susmayı...

Hayatın yorulmayan akışı…

0
Küçük bir taşra şehrini geçip kıyıya doğru yol alıyorum. Önce zeytinlikler; yeşil, mavi, sonra o bildik, sokaklarında dolaştığım, alışveriş yaptığım, kafelerinde oturduğum sahil kasabası....

Bir düşten geçiyorum…

0
Ne zaman konuşsam, evin içinde sesim yankılanıyor. Yalnız insan nasıl konuşur demeyin. Konuşuyor. Üstelik uzun uzun, bağıra bağıra konuşuyor. Masayla konuşuyorum mesela, Geçen gün,...

Kavuşma iklimi…

0
Habersiz çalıyor kapımı gece, karanlık bir yalnızlığa çağırıyor. Ne yaparsam yapayım kurtaramıyorum, en çok ellerim kalıyor karanlıkta. Kapında durduğum günler geliyor aklıma. Susarak, gitmekle...

Kozmik Birlik: Yıldız Tozundan Varlık ve Vahdet-i Vücut

0
Evrenin derinliklerinde patlayan yıldızlar, milyarlarca yıl boyunca genişleyen bir kozmik sahnede sayısız gezegen ve canlı varlıkları şekillendiren malzemeleri yayar. Bu yıldız tozları, bilimsel olarak...

Tembelliğe övgü