Sessizlik 

Sessizlik 

Hasan Kaya’nın son kitabı “Sessizlik”, yalnızca bir edebiyat yapıtı değil, aynı zamanda çağın gürültüsüne, bastırılmış hafızalara ve görünmez acılara karşı yazılmış güçlü bir tanıklık. Kaya, bu kitabında bireysel suskunlukların ardındaki toplumsal yankıları, görünmez kılınan yasları, sessiz bırakılmış mekânları ve kırık zamanları derinlikli bir biçimde işliyor.

Kitap, edebî yoğunluğu kadar felsefi ve politik derinliğiyle de öne çıkıyor. Hasan Kaya’nın üslubu, şiirsel ritimle örülü, yer yer sürrealist imgelerle zenginleşen ve dilde arı bir Türkçeyi öne çıkaran bir yapıya sahip. “Sessizlik” yalnızca bireysel bir içe kapanma değil; toplumsal baskıların, hukukun ve zorun biçimlendirdiği bir sessizlik ekonomisinin çözümlemesi olarak da okunabiliyor. Kaya, satır aralarında bastırılmış kimliklere, yok sayılmış acılara ve görünmez kılınan direnişlere ışık tutarken, okuru da tanıklığa çağırıyor.

Kitapta her bölüm, sessizliği farklı bir boyutuyla açımlıyor: Camdan yankıların kırılganlığı, duvarlardaki seslerin yankısı, çocukluğun susturulan sayfaları, kentin taşrayla çatladığı yerler… Her biri, bireysel yaşantı ile toplumsal hafızanın iç içe geçtiği bir düzlemde yazılmış. Kaya, modern dünyanın neoliberal baskılarının yalnızlığı ve sessizliği nasıl örgütlediğini gösterirken, aynı zamanda belleğin ve sözün direniş gücünü de hatırlatıyor.

“Sessizlik”, edebiyat ile düşüncenin, kişisel hikâye ile kolektif tarihin iç içe geçtiği, okuru hem duygusal hem de zihinsel bir yolculuğa davet eden bir kitap. Hasan Kaya’nın imge gücü, okuru metnin içine çekiyor; sessizlik, yalnızca bir yokluk değil, tarihin, toplumsal ilişkilerin ve belleğin içinden yükselen çok katmanlı bir ses olarak duyuluyor.

Sonuç olarak, “Sessizlik” yalnızca okunacak değil, üzerine düşünülecek, tartışılacak ve yeniden okunacak bir kitap. Hasan Kaya, bu çalışmasıyla çağımızın bastırılmış hakikatlerine sessizliğin içinden ses veriyor.